κατοκνής

κατοκνής, -ές (Α)

διστακτικός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -οκνής (< ὄκνος «δισταγμός»), τ. που απαντά μόνο στο παρόν σύνθ. επίθ.].